| MENU |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
tags: dikkaya köyü videoları
dikkaya köyü resimleri
dikkaya köyü haberleri
Dikkaya Köyü bilgileri
Dikkaya Köyü bilgileri
Dikkaya, Çamlıhemşin
Dikkaya, Rize ilinin Çamlıhemşin ilçesine bağlı bir köydür.
Tarihi
Köyün adının nereden geldiği ve geçmişi hakkında bilgi yoktur.
Kültür
Köyün TÜRK gelenek ve görenekleri ile tanışması Osmanlı
Devleti'nin Lazistan'ı işgal ermesi ile başlar.
Coğrafya
Rize iline 67 km, Çamlıhemşin ilçesine 6 km uzaklıktadır.
İklim
Köyün iklimi, Karadeniz iklimi etki alanı içerisindedir.
Nüfus
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Muhtarlık
Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte
köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık
seçimleri de yapılmaktadır.
Seçildikleri yıllara göre köy muhtarları:
> 2004 -
> 1999 -
> 1994 -
> 1989 -
> 1984 -
2009-kemal kus
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır.
Köyün içme suyu şebekesi vardır
kanalizasyon şebekesi vardır. Ptt şubesi ve ptt
acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır sağlık evi yoktur.
Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup
köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
ayrıca köyde iki adet süper olmak üzere 4 adet market; 2 tane cafe& bilardo salonu, 2 adet fırın; 1 tane de tuhafiye bulunmaktadır.. köyde merkezde 1, mahallelerde ise 2 adet; toplam 3 tane camii bulunmakktadıır...
dikkaya köyü dikkaya köyü
Mekaleskirit Köyünün ismi 1958 yılında
Dikkaya olarak değiştirilmiştir. Mekaleskirit
(dikkaya köyü) mezra durumundayken 18. yy.da
bağımsız 40 hane olarak yerleşilmeye başlanmış ve
bugün ise 350 yi aşkın hane sayısına ulaşılmıştır.
Önceleri Pazar (Atina) ilçesine bağlı olan köy 1958
yılında Çamlıhemşin in ilçe olmasıyla, bu ilçeye
bağlanmıştır.Fakat Çamlıhemşin ile olan ilişkiler
resmi işlemler dışına pek çıkmamaktadır.Mekaleskiritin
köyünün oluşumu yani kurucu sülaleleri olarak
KESİCİ,KARAMAN,SARI, kosanoğlu VE KOS
olarak ön plana çıkmaktadır.
Köy bu sülalelerin genişlemesi ile oluşan akraba
dağılımı içindedir.Sülalelerin genişlemesi ile soyadı
farklılıkları da zamanla meydana gelmiş olsa da
akrabalık bağı halen eskisi gibi devam etmektedir.
Köyde şu anda 50 ye yakın soy isim
kullanılmaktadır fakat kökleri bu ailelere
dayanıyor hepsinin de.Ayrıca bu köyümüzde
yaşayan ailelerden dikkaya ya bağlı olup sonradan
ayrılan köylerden de gelip yerleşen ailelerde
bulunmaktadır. 1970 yılına kadar köy, tarım ve
hayvancılıkla geçimini sağlamaktaydı. Köylünün
büyük çoğunluğu kendisi için üretim yapmakta,
köy içinde tüketilmekteydi. Bu ürünler; mısır,
lahana, fasulye, kabak, salatalık, patates, biber,
fındık, arpa, kenevir vb. Bunlardan pazar için
üretilen sadece mısırdı. Mısırın pazarlanması ise
23 km uzaklıkta olan Pazar ilçesinde yapılıyor ve
bu ürüne karşılık en çok tuz alınıyor, bunun
yanında az da olsa şeker alınıyordu; çünkü halk
şeker ihtiyacını daha çok bal üretiminden karşılıyordu.
Yine pazardan bazı üretim araçları (kazma, kürek,
balta vs.), köy içinde üretilemeyen mutfak araçları
ve silah gibi mekanik araçların da satın alındığını ögreniyoruz
(köy mülakatlarından).
2006 yılında yaptığımız alan araştırması sonucunda elde
edilen verilere göre aile reislerinin %66.7 sinin toprakları
1970 öncesinde hanenin geçimi için yeterliymiş. Bugün ise
sadece tarım ya da hayvancılıkla geçinen aile yok
denecek kadar az (% 6.7). Çünkü 1970 öncesinde
pazarla olan ilişkiler azdı ve tüketim ile üretim dengede
gidiyordu. Fakat 1970 sonrasında pazarla olan ilişkilerin
artması tüketimin artmasına, toprakların yetersizleşmesine
ve geçim için yeni iş alanları aranmasına yol açtı.
Bu yeni iş alanları ise; ticaret (%50), yarıcılık (%20),
işçilik (%15) ve hem yarıcılık hem de ticaretle uğraşanlar
(%15)dir. 1970 sonrasında pazarla olan ilişkilerin
artmasının nedeni, çay tarımının köye girmesiydi.
Tamamen pazar için üretilen çayın tarımsal alana
girmesiyle diğer tarımsal ürünlerin üretilmesinde
(özellikle mısır) büyük bir düşüş yaşandı. 70 li yıllarda pazar
ilişkilerinin yerleşmesiyle birlikte ilk defa un alınmaya başlandı.
Köye ilk televizyon KESİCİ ailesi tarafından (tüplü) 1972 de,
ilk minibüs ise yine KESİCİ ve KARAMAN aileleri tarafından
1975 de girdi. 1981 yılında elektrik geldi. Bugün elektriği
bağlanmamış hane yok. Telefon ise 1986 de geldi, telefonu
olmayan hane yok denecek kadar az (% 6.7).
TOPLUMSAL VE EKONOMİK YAPI VE GELİRLERİ
Köyün nüfusu 2300-2500 civarındadır. 14 yaşın altında olanlar
500-600 kişi, 300-350 kişi de 50 yaşın üstünde geri kalanları orta yaşlardadır. 350 hanelik köyün merkezinde 110 hane vardır.
Yani merkezin yaklaşık üç katı kadar mahallelerde yaşamaktadır.
Köyde hane başına 8-9 kişi yaşamaktadır. Fakat erkeklerin büyük bir çoğunluğu köy dışında yaşamaktadır. Köyde yaşayan erkeklerin
(hane reislerinin) %40 i köyde işçilik (marangozluk, ot biçme,
yeni tarım alanlarının açılması, inşaat, yol tamiratı, odun kesme
türü işler yapmakta), %26 si hayvancılık, %20 si köy dışında çalışıp
da araştırma yaptığımız dönemde köyde bulunan erkekler. Araştırma kapsamına giren erkeklerin %73.3 ü ilkokul mezunudur.
Dil
Araştırma kapsamına giren ailelerin %93.3ü evde ve köyde Lazca konuşuyor. %6.7si ise hem Lazca hem de Türkçe konuşuyor.
Köy halkının %90i şehirde hem Lazca hem de Türkçe konuşuyor,
%10u ise sadece Türkçe konuşuyor. 0-5 yaş arası çocuklarla
%90 Türkçe, %90 hem Türkçe hem de Lazca konuşuluyor.
5-10 yas arası çocuklarda %95 Lazca %95 hem Lazca hem de Türkçe konuşuluyor . Küçük yaştaki çocuklarla daha çok Türkçe konuşulmaya çalışılmasının nedeni Türkçeyi daha iyi öğretebilme kaygısından kaynaklanıyordu Bu fikrin yerini lazcayı oğretme istiği aldı.
Fakat yarım yamalak Türkçe bilgisi ve telaffuzuyla öğretilen
Türkçe, hem Lazcaya hem de Türkçeye zarar vermekte,
iki dil de eksik öğrenilmektedir. Kanımızca aile içinde anadil,
okulda da Türkçe öğretilmesi gerekir. Çünkü her iki dilinde kendi koşullarında ve o dili iyi konuşan ve bilen insanlardan öğrenilmesi gerekir.
GÖÇ
Araştırma kapsamına girenlerin %46 si mevsimlik göç ediyor.
Bunların %75 i çevre ilçelere çay toplamaya gidiyor,
kalan ise işçilik yapıyor. Çay toplamaya gidenlerin büyük
çoğunluğu kadınlar. Bu olgu ise son on yıldır yoğunluk kazandı ama şimdilerde bu olgu tekrar eski halini almaya başladı denebilir
çünkü erkeklerde artık çay tarımında ve yarıcılık
dönemlerinde en az kadınlar kadar çalışmaya başlamışlardı,
ama kadınların emeği daha çok olduğunu söyleyebiliriz
Sürekli göç edenlerin oranı ise %33.3. Bunların %75 i
hane reisinin oğlu, %25 i ise hane reisinin kendisi.
Gidenlerin %60 i esnaf, %40 i ise işçilik yapıyor.
Göç edenlerin %80 inin malları ailede kalanlar
tarafından kullanılıyor. Bu kişiler yaz aylarında ya
tatil için ya da çay toplamak için geliyorlar. Gidenlerin
%80 i hem para kazanmak için hem de meslek edinmek
için gitmişler. Bunlar arasında geçimlerini sağlayabildikleri
halde gidenler yok. Araştırma kapsamına girenlerin hepsi
göç edenlerin gitmekle iyi yaptıklarını söylüyorlar fakat
burasızda duramadıklarını ve her yazın mutlaka en az
bir ay dahi olsa tatil veya çay toplamak için geldiklerini
anlatıyorlar.Şahsen ben bile köyümde pek büyümesem
de oraya gitmek için can atanlardanım ve her yaz mutlaka
tatil için en az bir ayımı ayırıyorum.
Yetiştirilen Ürünler
Uygulama kapsamına giren ailelerin %20 si yılda 7 ton
çay üretiyor. Diğer %20 si 3, %33 ü ise 5 ton çay üretiyor.
Köy içinde pazar için üretilen tek geçim kaynağı çay.
Bazı aileler hayvancılık yapmakta fakat, kendi geçimlerinin
dışında pazar için üretim yapanlar (%6.7) çok az.
Daha önce değindiğimiz gibi çayın köye girmesiyle köy
içinde diğer etkinliklere olan ilgi azaldı. ironik bir biçimde
çay da geçim için yeterli olamamaktadır. Sadece köy içindeki
etkinliklerle geçimini sağlayan aile yok denecek kadar az
(% 6.7). Ailelerin hepsi çaylarını vadeli satıyorlar. %80 i
ÇAYKUR a (Devlet kurumudur), %20 si de özel sektöre
satmaktadırlar. Ailelerin %86.7 si toprağını kendi işliyor.
Diğerleri ise, büyük çoğunlukla, topraklarının sadece bir
bölümünü işçi ya da yarıcılara veriyor. Ailelerin %80 inin
45 dönümden daha az toprağı var. Hanelerin %26.7
si yarıcılık yapıyor. Bu ailelerin hepsi 90 lı yıllardan sonra
yarıcılığa başlamışlar. Daha önceleri toprakları yeterliymiş.
Daha doğrusu büyük çoğunlukla simdi de ayni toprağa sahipler ama
, elde edilen ürünlerdeki fiyatlar ülke koşullarına göre artmadığı
ve buna karşılık tüketim olgusu arttığı için toprak yetersiz
gelmeye başlamış. Topraklarının yetersiz olduğunu söyleyenlerin
%50 si geçimini sağlamak için ticaretle uğraşıyor. %20 si yarıcılık,
%15 i işçilik ve hayvancılık, diğer bir %15 ise hem yarıcılık hem
de ticaretle uğraşıyor.Ailelerin %66.7 sinin toprakları 20 yıl öncesine
kadar yeterliymiş. Hanelerin %53.3 ü topraklarını miras yoluyla elde etmişler. %40 i ise hem miras hem de satın alma yoluyla elde etmişler.
Satın alınan toprakların %50 si 15 dönümden az, kalan %50 ise 15-30 dönüm arası.
Emek Kullanma Biçimleri
Köyde tarla işlerini %66.7 oranında yaşlı kadınlar, yetişkin kadınlar ve kız çocukları yapıyor. %33.3 ünde ise bunların yanında ailenin diğer fertleri de yardım ediyor. Hayvanlarla ilgili işleri %53.3 oranında yaşlı kadınlar, yaşlı erkekler ve yetişkin kadınlar yapıyorlar. Ev işlerini yetişkin ve yaşlı erkekler dışındaki aile fertleri yapıyor. El işlerini ise tamamen kadınlar yapıyor. Odun taşıma işlerini % 40 oranında yaşlı ve yetişkin kadınlar, %26.7 oranında ise sadece yetişkin kadınlar yapıyor.Şehirdeki işlerin %53.3 ünü sadece erkekler yapıyor, %46.7 oranında ise gerektiği taktirde ailenin diğer fertlerinin de bu tür işleri yaptıklarını belirttiler. İnşaat, arıcılık gibi işler "erkek işi", bunun yanında inşaata malzeme taşıma işi arabaların yanında -aynı zamanda- kadınların da işi. Bu işlerin bu şekilde bölüşümü ancak hastalık durumunda (%66.7) değişiyor.
Kadınların yaptığı işleri erkekler yapamaz diyenlerin oranı %33.3. %20 si ise erkekler yaparsa verimin düşeceğini, diğer bir %20 si de gerekirse yapabileceğini söylemişlerdir. "Kadınların yaptıkları işleri yapar mısınız?" sorusuna, %60 i gerekirse yaparım, %40 i ise "yapmam" cevabını vermişlerdir. "Erkeklerin yaptığı işleri kadınlar yapabilir mi?" diye sorulduğunda %46.7 si yapamayacağını, %33.3 ü ise sadece köydeki işleri yapabileceklerini söylemişlerdir.Köy içindeki işlerde hâlâ (%86.7) yardımlaşma var. Bunun yanında ücretli işçilik de (%73.3) artarak devam eden bir olgu. Ücretli işçilik için köy dışından gelenler sadece %20 oranında.
Çamlıhemşin Belediye Başkanı İdris Melek, ilçesini SİT alanı ilan
edenlerin burada insanların yaşadığını unutmuş olduklarını söyledi.
Evsel Atık Yönetimi Çalıştayı’nde konuşan Melek, “Hem milli park,
hem SİT alanı hem de turizm merkezi, bu nasıl bir çelişki” dedi.
Belediye Başkanı İdris Melek,
Çamlıhemşin
Çamlıhemşin Doğu Karadeniz Bölgesinde Rize İlinin İlçe merkezlerinden biri olup, kıyıdan içerde fırtına deresi vadisi 41.8 kuzey enlemi i le 41.01 doğu boylamının kesinleştiği noktada, vadi tabanında denizden yüksekliği 300 metre dolayında bulunmaktadır. Bazı mahallelerde ise bu yükseklik 700 metreyi aşmaktadır. İlçemiz 885
Kilometrekarelik bir alanı kaplamaktadır. Bu alanın %80'i ormanla kaplı, dağınık ve tepelik alanlardan ibaret olup, düz alanlar hemen hemen yok gibidir. Çamlıhemşin İlçesi
Rize İlinin denize sınırı olmayan ilçelerinden biridir.
Denizden güneye doğru 22 Km. lik karayolu uzunluğunda
ve içeridedir. İlçenin güneyi, doğu-batı doğrultusunda kavis
çizen ve denize paralel olan, yükseklikleri 2000-4000
metreyi bulan "KAÇKAR DAĞLARI" ile çevrilidir.
Bu dağ silsileleri içinde 3932 metre yüksekliğe sahip
"KAÇKAR DAĞI" yine yüksekliği 3344 metreye ulaşan
"CİMİL DAĞI" ve yükseltileri 2000 metreyi geçen bir
çok dağ ve tepeleri mevcuttur. Kaçkar Dağları üzerinde
jeomorfolojik olayl
ar sonucu oluşmuş bir çok irili ufaklı krater gölleri mevcuttur.
(Büyük Deniz Gölü, Meterez Gölü, Yıldız Gölü, Dönen Gölü,
Serincef Gölü ve Kara Göl bunlardan bazılarıdır.)
Dikkaya Köyü(Mekaleskiriti) Yazdır E-posta Yazar Administrator
Cuma, 02 Kasım 2007 Dikkaya (Mekaleskiriti)Köyü Özellikleri:Çamlıhemşinden 6 km uzakta olup 1165 nüfusa sahiptir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra
taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi yoktur ancak kanalizasyon şebekesi vardır. Ptt şubesi ve ptt acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit
Rize Çamlıhemşin Dikkaya Köyü
Dikkaya Köyü Rize ilinin Çamlıhemşin ilçesine bağlı bir köydür.
Dikkaya Köyü Web Sayfası:
Bu sayfa köyümüzdeki gurbetçilerin köy hasretini gidermek ve köylülerimiz ile bu sayfada iletişime geçebilmemiz amacı ile kurulmuştur.
Sitenin alt kısmında bulunan yorum formundan köylülerimize mesaj bırakabilirsiniz.
Vakfıkebir
Dikkaya Köyü Resimleri ve Tanıtım Bilgisi:
Dikkaya Köyü hakkında resim ve bilgi elimizde bulunmamaktadır.
Resim ve Köy bilgileri elinizde mevcut ise iletişim bölümünden bizimle iletişime geçiniz.
dikkaya köyü resimleri
dikkaya köyü haberleri
dikkaya köyü yayla
dikkaya köyü video
dikkaya köyü bilgileri
dikkaya köyü izle
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
