| MENU |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
GÜLLÜ KÖYÜ zibari
Güllü köyü,Mekaleskiritin bir merzesi iken yerleşimi genişledikten
sonra köy statüsüne girip muhtarlık kurularak mekaleskiritten ayrılmıştır.
Güllü yerleşim olarak dağınık olmasına rağmen merze tarzında çok şirin bir köyümüzdür.Güllü nüfüs olarak dişarıya çok göç vermiş bir köydür genellikle
kışın gürbete yaşayanların dönmesiyle biraz kalabalıklaşır.Yazın gurbetçilerin
tatilleri haricinde köyde yaşayanların sayısı çok azdır.
Mekaleskirit Köyünün ismi 1958 yilinda Dikkaya olarak değiştirilmiştir. Mekaleskirit (dikkaya köyü) mezra durumundayken 18. yy.da bağımsız 40 hane olarak yerleşilmeye başlanmış ve bugün ise 350 yi aşkın hane sayısına ulaşılmıştır. Önceleri Pazar (Atina) ilçesine bağlı olan köy 1958 yılında Çamlıhemşinin ilçe olmasıyla, bu ilçeye bağlanmıştır.Fakat Çamlıhemşin ile olan ilişkiler resmi işlemler dişina pek çıkmamaktadır.Mekaleskiritin köyünün oluşumu yani kurucu sulaleleri olarak benimde sulalem olan KESİCİ,KARAMAN,SARI VE KOS olarak ön plana çıkmatkadır.Köy bu sulalelerin genişlemesi ile oluşan akraba dağılımı içindedir.Sulalelerin genişlemesi ile soyadı farklılıklarıda zamanla meydana gelmiş olsada akrabalık bağı helen eskisi gibi devam etmektedir.Köyde şu anda 50 ye yakın soisim kullanılmaktadır fakat kökleri bu ailelere dayanıyor hepsininde.Ayrıca bu köyümüzde yaşayan ailelerden dikkayaya bağlı olup sonradan ayrılan köylerden de gelip yerleşen ailelerde bulunmaktadır. 1970 yilina kadar köy, tarım ve hayvancılıkla geçimini saglamaktaydı. Köylünün büyük çoğunlugu kendisi için üretim yapmakta, köy içinde tüketilmekteydi. Bu ürünler; mısır, lahana, fasulye, kabak, salatalik, patates, biber, fındık, arpa, kenevir vb. Bunlardan pazar için üretilen sadece mısırdı. Mısırın pazarlanması ise 23 km uzaklikta olan Pazar ilçesinde yapılıyor ve bu ürüne karsilik en çok tuz alınıyor, bunun yaninda az da olsa şeker alınıyordu; çünkü halk şeker ihtiyacını daha çok bal üretiminden karşılıyordu. Yine pazardan bazi üretim araçları (kazma, kürek, balta vs.), köy içinde üretilemeyen mutfak araçları ve silah gibi mekanik araçlarin da satın alındığını ögreniyoruz (köy mülakatlarından).2006 yılında yaptığımız alan araştırması sonucunda elde edilen verilere göre aile reislerinin %66.7 sinin topraklari 1970 öncesinde hanenin geçimi için yeterliymiş. Bugün ise sadece tarım ya da hayvancılıkla geçinen aile yok denecek kadar az (% 6.7). Çünkü 1970 öncesinde pazarla olan ilişkiler azdı ve tüketim ile üretim dengede gidiyordu. Fakat 1970 sonrasında pazarla olan ilişkilerin artması tüketimin artmasına, toprakların yetersizleşmesine ve geçim için yeni iş alanları aranmasına yol açti. Bu yeni iş alanlari ise; ticaret (%50), yarıcılık (%20), işçilik (%15) ve hem yarıcılık hem de ticaretle ugrasanlar (%15)dir. 1970 sonrasinda pazarla olan ilişkilerin artmasının nedeni, çay tariminin köye girmesiydi. Tamamen pazar için üretilen çayın tarımsal alana girmesiyle diğer tarımsal ürünlerin üretilmesinde (özellikle mısır) büyük bir düşüş yaşandi. 70 li yillarda pazar ilişkilerinin yerleşmesiyle birlikte ilk defa un alınmaya baslandi. Köye ilk televizyon KESİCİ ailesi tarafından (tüplü) 1972 de, ilk minibüs ise yine KESİCİ ve KARAMAN aileleri tarafından 1975 de girdi. 1981 yilinda elektrik geldi. Bugün elektriği bağlanmamış hane yok. Telefon ise 1986 te geldi, telefonu olmayan hane yok denecek kadar az (% 6.7).
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
